Skip to main content

Journey

 

On the chariot of dreams 
I flew to faraway lands;
Where the rainbows shine,
And the stars always smile!

Vagaries of life I forgot,
Renewed perception I got;
Drifting away in the clouds
I carried none the doubts…

Feeling light as a feather,
I flew happier than ever;
Never did I glance back -
Into the realms much bleak…

On and on I journeyed -
Into worlds multicolored,
Intuitive was my direction,
Beyond every deception.

Boundaries I knew none,
Hindrance no concern;
Vitality became my friend
As I journeyed to the end!!!
Image Courtesy Google Images
Labels:

Comments

  1. magiceyeFebruary 3, 2012 at 7:50 AM

    beautiful imagery

    ReplyDelete
  2. Rahul BhatiaFebruary 3, 2012 at 8:30 AM

    Nisha, this was just amazing! lovely choice of words and rhythmic flow!

    ReplyDelete
    Replies
    1. NishaFebruary 3, 2012 at 4:38 PM

      Thank you Rahul! It is pleasing to know that you liked it

      Delete
  3. Dee........February 3, 2012 at 9:32 AM

    NO BOUNDARIES AND NO SPEED BREAKERS !
    Fantastic lines :)

    ReplyDelete
  4. AnonymousFebruary 3, 2012 at 1:38 PM

    I agree with all the comments. But when do you get time!!!

    ReplyDelete
  5. indu chhibberFebruary 3, 2012 at 6:01 PM

    what a beautiful journey Nisha....do u have a magic carpet?

    ReplyDelete
    Replies
    1. NishaFebruary 3, 2012 at 6:31 PM

      Thank you Indu!!! My dreams weave the Magic Carpet!!!

      Delete
  6. EngramsFebruary 3, 2012 at 6:07 PM

    Great poem Nisha !!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. NishaFebruary 3, 2012 at 6:32 PM

      Thank you Engram!!! I am glad you liked it...

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

കണ്ണു തുറക്കുമോ???

ഇപ്പോള്‍ പോട്ടിപ്പോകുമതല്ലിപ്പോഴൊന്നും   പോട്ടില്ലയെന്നും, ഏറെക്കാലമായ് മേവീടുമോ- രണക്കെട്ടിനെ  ചൊല്ലിയിപ്പോള്‍ കേള്‍ക്കുന്നു  ബഹു വാദ- പ്രതിവാദങ്ങളെനിയ്ക്കു ചുറ്റും!  ജീവസ്വമായ് വാഴുമൊരു ജലകണങ്ങള്‍  ജീവനെടുക്കുവാനലറിപ്പാഞ്ഞു  വരുന്ന  ഭീകര ദൃശ്യങ്ങളാം ദു:സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കണ്ടു നടുങ്ങുന്നൊരു  ജനത ദിനരാത്രങ്ങളിലിപ്പോള്‍ !  ഭീതി തന്‍ അലയടികളൊരു കൂറ്റന്‍  തിരയായൊഴുകിയെന്‍ നാടിനെയാകെ  താഴ്ത്തീടവേ, സാന്ത്വനത്തിന്‍ ചെറുതോണി  പോലുമാരുമിപ്പോള്‍ തുഴഞ്ഞിടാത്തതെന്തേ? വേണം പുതിയൊരു തടയണ,യതല്ല,   വേണ്ട,യിനിയുമൊരെണ്ണമെന്നുമിപ്പോള്‍   തമ്മില്‍ തല്ലി,യാക്രോശിച്ചന്യോന്യം  അഹോരാത്രങ്ങളെത്തള്ളുന്നു ചിലര്‍! സ്വന്തം മണ്ണിന്നവകാശമൊരുനാള്‍ തീറെഴുതിയന്യന്നു  സമര്‍പ്പിച്ച നേരം, ഓര്‍ത്തതില്ല നാമൊരുന്നാളീവണ്ണമതു  നമ്മള്‍ തന്‍ ജീവന്നു ഭീഷണിയാമെന്നും...    സ്വച്ഛന്ദമൊഴുകുമോരാറിനെയന്നങ്ങു  തടഞ്ഞനേരവുമറിഞ്ഞീല  നാമൊട്ടും;  പടു കൂറ്റനൊരു  വെള്ളപ്പാച്ചിലിലൊലി- ച്ചൊഴുകിയൊടുങ്ങീടാം ജീവിതങ്ങളെന്നും ഭൂമിയൊന്നു പതുക്കെ ചലിച്ചാലുള്ളിനുള്ളില്‍  മുഴങ്ങുന്നു ഭീതി തന്‍ കാഹള സ്വനങ്ങള്‍!
23 comments
Read more

Century!!!

Well, the title was reserved for a blog to be written when Tendulkar hit his hundredth ton... Seems that we will have to wait a little more for that. In the mean while, I reached this personal milestone of 100th entry in my Blog! Even though its not a historical or hyped event, but just a humble achievement of a rather unknown and uninspiring blogger, personally, it is a great achievement for me. What started as a time-pass has now become a passion.  So, allow me to celebrate this small event. It is only proper that I express my gratitude to some important people who have helped me to reach this far.... I started out with no idea of what blogging is or how it is done. I was inspired by my friend Ranjith Menon to start a blog, way back in 2009 (I think). It was created and soon forgotten... Then for two years it lay dormant... I don't know what hit me, but in 2011 I started blogging like a man possessed ... and the result is that I am here at my 100th post today. I
33 comments
Read more

तेरे लिए / നിനക്കായ്

तेरे फरमान के लिए तरस्ते रहे पर तेरी खबर तक न आये.. तेरे यादों के ग़म हमें सताने लगे तो रातों के तन्हाई मैं हम रोते रहे सुबहों की रौशनी ने जैसे आँखों को जलाकर रख दिए... दिल के दीवारों पर बेचैनी की मकड़ियों ने जाल बुनने लगी; बेबसी के पंखों पर सवार हम उलझ गए बार बार.. तन्हाई की खामोशी मेरे  कानों में हाहाकार कर गूंजे ... जब अनदेखा अनसुना सा यह पीड़ा दुनिया के मेहफिल में बेसहारा छोड़ा अब हिम्मत जुटाके हम खड़े हैं , उम्मीद बस तुम्हारे आने की हैं...   നിനക്കായ്  നിന്റെ കുറിമാനത്തിനായ് കാത്തിരിപ്പൂ ഞാനെങ്കിലും നിന്‍ ചെറു സന്ദേശം പോലുമെന്നെത്തേടി  വന്നതില്ല! രാവിന്നേകാന്തതയില്‍ നിന്നോര്‍മ്മകളെന്നെ വലച്ച- നേരം, ആരും കാണാതൊന്നു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു പോയ്‌! പ്രഭാതത്തിന്‍ വെട്ടമെന്‍ കണ്‍കളെയെല്ലാം  ചുട്ടു കരിച്ചീടുന്നതെന്തിനിപ്പോള്‍ എന്നറിയില്ല... മനസ്സിന്‍ മച്ചകത്തില്‍ എട്ടുകാലികളാമെന്‍  അസ്വസ്ഥതകള്‍ മാറാലകള്‍ കെട്ടി നിറച്ചീടവേ നിസ്സഹായത തന്‍ ചിറകിലേറി ഞാന്‍ അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു വലഞ്ഞുഴറിപ്പോയ് ; ഏകാന്തത തന്‍ നിശബ്ദതയെന്നുള്ളില്‍   
18 comments
Read more