ഗോവൃന്ദങ്ങളെ നോക്കി ഞാനിരുന്നു
എന് യാത്രയിലവയും ഭാഗഭക്കായി.
കൂകിപ്പായും തീവണ്ടിയില് വ്യഥപൂണ്ട
മനസ്സും പേറി ഞാനിരുന്നു; മറുപുറത്ത് മെല്ലിച്ചുണങ്ങിയൊരു
നൂലിഴപോലെയൊഴുകുമെന് നിളതന് ചുണ്ടിലു-
യര്ന്നുവോ വേദനയൂറിയോരു ഗാനം?
കുലംകുത്തിയൊലിച്ചു വന്ന നിളത്തന്നട്ടഹാസ-
മെന് ബാല്യത്തിന് നിറപ്പകിട്ടായിരുന്നു;
വെറുമൊരു നീര്ച്ചാലായിന്നവളീ മണലാരണ്യത്തിലൂടെ തേങ്ങിയേങ്ങിയൊഴുകവേ
ശുഷ്കമാമാവളുടെ മേനിയെന്നില്
വിഷാദപ്പൂമൊട്ടു വിടര്ത്തുന്നുവോ???
എന് ജന്മഗേഹം വിട്ടുപോകയാണ്ണിന്നു ഞാന്
വിദൂരമാമെന് ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക്
എന്നെപ്പിരിഞ്ഞു നില്ക്കുവാന് വയ്യെന്ന മട്ടിലെത്ര-
നേരമായെന്കൂടെ വരുന്നെന് പേരാറും!
പേരാറേ, പ്രിയേ, നിളേ, യാത്ര ചോദിപ്പാന് നേരമായ്
ഉല്ലസിച്ചു നീ യാത്രയാകൂ നിന് ലക്ഷ്യത്തിലേയ്ക്ക്
തിരിച്ചു വരുന്നുണ്ടു ഞാന് നിന് സവിധേ...
എന് ഗ്രാമലക്ഷ്മിയാം പേരാറില് മുങ്ങി-
ക്കുളിച്ച നിര്വൃതിയില് സ്വയം മറന്നീടാന്...
1 comment:
Photo courtesy:en.wikipedia.org (Bharathapuzha river photo taken from the railway bridge at shoranur in the monsoon season of 2006,Raghu)
Post a Comment