Skip to main content

रूहानी गीत

दिल के दर्पण में मैंने जब 
उतारी उम्मीदों की छवियाँ;
तो दिखाई दिए मुझे झलक 
परमात्मा के पावन प्रेम का!

न मैं समझ पायी उनके 
अपार लीला को कभी भी;
पर यकीन मेरे दिल में हैं 
समझूँगी मैं भी एक दिन!

बस इक चाह हैं अभी दिल में
मोह माया में डूबकर यह मेरी
ज़िन्दगी कभी भी न हो जाए 
एक ही पल में  विध्वस्त !!! 
Labels:

Comments

  1. Rakesh KumarDecember 16, 2011 at 9:38 PM

    जहाँ चाह वहीँ राह.
    निशा में आशा की किरण जगाती आपकी सुन्दर
    प्रस्तुति के लिए आभार,निशा जी.

    मेरे ब्लॉग पर आईयेगा.
    आपका हार्दिक स्वागत है.

    ReplyDelete
  2. SeemaDecember 16, 2011 at 9:47 PM

    Bahut hi sunder Kavita.

    ReplyDelete
  3. NishaDecember 16, 2011 at 10:13 PM

    राकेशजी, धन्यवाद! आशा के बिना ज़िन्दगी कभी कभी बहुत कठिन होते हैं... जैसे आपने कहा, जहां चाह हैं, वहाँ राह हैं!

    ReplyDelete
  4. NishaDecember 16, 2011 at 10:14 PM

    Seema, Thank you! I am happy that you liked it..

    ReplyDelete
  5. Rakesh KumarDecember 16, 2011 at 10:36 PM

    आप हिन्दी में बहुत ही सुन्दर लिखतीं हैं,निशा जी.
    आपका रूहानी गीत रूह को छूता है.
    मेरे ब्लॉग पर आप आईं और अपना अमूल्य समय
    टिपण्णी करने में दिया,इसके लिए मैं दिल से आभारी हूँ आपका.

    मैं एक महीने में एक पोस्ट ही लिखता हूँ.समय मिलने पर
    मेरी पोस्ट पढ़ने की कोशिश अवश्य कीजियेगा.आपके सुविचार मेरा
    मार्गदर्शन करेंगें.

    ReplyDelete
  6. NishaDecember 16, 2011 at 11:11 PM

    Rakeshji,
    Once again, Thanks for the good words. I read your post on Hanuman and I liked your portrayal of Hanuman as Jap Yajna and Praanaayam. It is indeed an enlightening post. I shall surely try and read your posts... Thank you!

    ReplyDelete
  7. Mohanan MoothiringodeDecember 18, 2011 at 12:34 PM

    Great; keep going!

    ReplyDelete
  8. NishaDecember 18, 2011 at 9:25 PM

    Thank you Mohanetta!

    ReplyDelete
  9. Deepa GopalDecember 24, 2011 at 4:17 PM

    Beautifully expressed, Nisha...
    He is always there, ready to connect...only we need to tune our frequency and find our path.
    His ways sublime, His love omnipresent!

    ReplyDelete
  10. NishaDecember 24, 2011 at 9:26 PM

    Thanks a lot Deepa! Many a times we need to take some time to look into ourselves to find HIS presence in us!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

കണ്ണു തുറക്കുമോ???

ഇപ്പോള്‍ പോട്ടിപ്പോകുമതല്ലിപ്പോഴൊന്നും   പോട്ടില്ലയെന്നും, ഏറെക്കാലമായ് മേവീടുമോ- രണക്കെട്ടിനെ  ചൊല്ലിയിപ്പോള്‍ കേള്‍ക്കുന്നു  ബഹു വാദ- പ്രതിവാദങ്ങളെനിയ്ക്കു ചുറ്റും!  ജീവസ്വമായ് വാഴുമൊരു ജലകണങ്ങള്‍  ജീവനെടുക്കുവാനലറിപ്പാഞ്ഞു  വരുന്ന  ഭീകര ദൃശ്യങ്ങളാം ദു:സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കണ്ടു നടുങ്ങുന്നൊരു  ജനത ദിനരാത്രങ്ങളിലിപ്പോള്‍ !  ഭീതി തന്‍ അലയടികളൊരു കൂറ്റന്‍  തിരയായൊഴുകിയെന്‍ നാടിനെയാകെ  താഴ്ത്തീടവേ, സാന്ത്വനത്തിന്‍ ചെറുതോണി  പോലുമാരുമിപ്പോള്‍ തുഴഞ്ഞിടാത്തതെന്തേ? വേണം പുതിയൊരു തടയണ,യതല്ല,   വേണ്ട,യിനിയുമൊരെണ്ണമെന്നുമിപ്പോള്‍   തമ്മില്‍ തല്ലി,യാക്രോശിച്ചന്യോന്യം  അഹോരാത്രങ്ങളെത്തള്ളുന്നു ചിലര്‍! സ്വന്തം മണ്ണിന്നവകാശമൊരുനാള്‍ തീറെഴുതിയന്യന്നു  സമര്‍പ്പിച്ച നേരം, ഓര്‍ത്തതില്ല നാമൊരുന്നാളീവണ്ണമതു  നമ്മള്‍ തന്‍ ജീവന്നു ഭീഷണിയാമെന്നും...    സ്വച്ഛന്ദമൊഴുകുമോരാറിനെയന്നങ്ങു  തടഞ്ഞനേരവുമറിഞ്ഞീല  നാമൊട്ടും;  പടു കൂറ്റനൊരു  വെള്ളപ്പാച്ചിലിലൊലി- ച്ചൊഴുകിയൊടുങ്ങീടാം ജീവിതങ്ങളെന്നും ഭൂമിയൊന്നു പതുക്കെ ചലിച്ചാലുള്ളിനുള്ളില്‍  മുഴങ്ങുന്നു ഭീതി തന്‍ കാഹള സ്വനങ്ങള്‍!
23 comments
Read more

Century!!!

Well, the title was reserved for a blog to be written when Tendulkar hit his hundredth ton... Seems that we will have to wait a little more for that. In the mean while, I reached this personal milestone of 100th entry in my Blog! Even though its not a historical or hyped event, but just a humble achievement of a rather unknown and uninspiring blogger, personally, it is a great achievement for me. What started as a time-pass has now become a passion.  So, allow me to celebrate this small event. It is only proper that I express my gratitude to some important people who have helped me to reach this far.... I started out with no idea of what blogging is or how it is done. I was inspired by my friend Ranjith Menon to start a blog, way back in 2009 (I think). It was created and soon forgotten... Then for two years it lay dormant... I don't know what hit me, but in 2011 I started blogging like a man possessed ... and the result is that I am here at my 100th post today. I
33 comments
Read more

The Lost World

  It must have been around 2 O' clock in the noon... All the people around me were enjoying their mid noon siesta... I was waiting with baited breath among the foliage... Soon, I could hear the voices...and the stealthy footsteps coming closer. I remain hidden behind my favourite mango tree. My heart was thumping... What would happen? Will the plan backfire? Will someone find fault with me? A thousand questions seem to crop up in my mind in a matter of seconds... With the heart beats sounding like drum beats, I waited for the right moment. As soon as the stealthy steps sounded near enough, I darted out from behind the tree and shouted at the top of my voice (believe me, I can be heard by the whole village when I shout!) "Who goes there?''  The shock and terror on the face of my unsuspected victims were inexplicable. They screamed to each other 'Rrruuunn...' and scampered here and there. Soon, most of them were not to be seen, except a small
32 comments
Read more