സന്ധ്യാംബരവും ഞാനും!

മുകില്‍മാലകളെന്‍ ജാലകപ്പുറത്തു  

പരന്നൊഴുകി ചിരിച്ചു നില്‍ക്കെ,

സന്ധ്യാംബരത്തിന്‍ രമണീയ മുഖം

കണ്ടു ഞാന്‍ മതിമറന്നു പോയ്‌!

വെള്ളിമേഘത്തോണികളിഴഞ്ഞു 

നീന്തി യാത്രയാവുന്നു; സ്വര്‍ണ മുകില്‍ 

ജാലമെന്നെ കണ്ടൊരു മാത്ര 

പുഞ്ചിരി തൂകി,യെങ്ങോ യാത്രയായ്;

നീലാംബരത്തിന്നു തൊടുകുറിയണിയിച്ച-

പോല്‍ കരിമെഘക്കൂട്ടങ്ങളങ്ങിങ്ങു മേവും;

കാവിയും ചോപ്പും കറിയും നീലയുമെല്ലാമാ-

വാഹിച്ച മാനത്തിന്‍ കുപ്പായമെന്തു ഭംഗി!

 

ആരോ തട്ടിമറിച്ചോരു  ചായക്കൂട്ടിന്‍ 

മനോഹാരിതയില്‍ ഞാന്‍ മുഴുകിയിരിക്കെ;

ഉയര്‍ന്നു കേള്‍ക്കായ്‌ കൂടണയും പറവകള്‍

തന്‍ ഹര്ഷാനന്ദങ്ങള്‍; കിളി നാദങ്ങള്‍;

അകലെയമ്പലത്തിന്‍  മതിലകത്തു  നിന്നു-

യരുന്നുണ്ടൊരു ശംഖൊലി; ഇടയ്ക്ക തന്‍ തുടി-

പ്പുകള്‍ക്കിടയിലും കേള്‍പ്പാനുണ്ടഷ്ടപദി

തന്‍ താളലയങ്ങള്‍  അസ്പഷ്ടമായെനിക്ക്!

അന്തി വിളക്കും തെളിച്ചു ഞാനെന്‍ 

ഉമ്മറത്തിണ്ണയിലിരുന്നു ജപിയ്ക്കവേ,

കേള്‍പ്പാ,യപ്പുറത്തു  മേവുമോരര-

യാലിന്‍ നാമജപ മാധുര്യങ്ങളും!

മന്ദം മന്ദം വന്നെന്നെ തലോടി-

യോടിപ്പോയൊരു കാറ്റിന്‍ ചുണ്ടിലും

കേട്ടു ഞാന്‍ നാമങ്ങള്‍ ; കിളികളും നീഡ-

ങ്ങളില്‍ കണ്ണടച്ചിരുന്നു നാമം ജപിയ്ക്കയാം!

മുകില്‍ മാലകളെങ്ങോ  യാത്രയായി,

വാനമതിന്‍ ഉമ്മറത്തിണ്ണയില്‍ 

കത്തിപ്പൂ താരമാം വിളക്കുകളെങ്ങും 

അനേകായിരങ്ങള്‍; മനോഹരങ്ങള്‍!

നിതാന്തമാമീ സന്ധ്യതന്‍ മോഹന-

ത്തുടിപ്പുകളറിഞ്ഞു ഞാന്‍ പുളകി-

തയായ്; സന്ധ്യ തന്‍ നിറങ്ങള്‍ നിറപ്പൂ

എന്നിലും സ്നേഹത്തിന്‍ കടും വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍!!!